سفرۀ روزه

غره ماه رمضان 1446

10/ 12/ 1403

ارمغان است این کلام از قول اهل معرفت

عارفان هردم دو عید دارند با معرفت

آن یکی انجام واجب وان دگر هست اجتناب از معصیت

روزه‌ام واجب نمودی و تاراندی نحوست، مشئمت

زهد و صبرم آن چنان دادی که گشتم مَحرمت

کس ندید در هیچ وقت این قدر سعادت، میمنت

روزه خود بود سفرۀ عیدی که چیدی با دعا و مسئلت

سفره‌ای آباد مصفا، با ثنا و مغفرت

17/ 12/ 1403

در ایام روزه به از شام ما روز

که ماه است تابان چو خورشید نیمروز

خوشم با سپیدبختی خود که دائم

در اندیشه ام راه دارد ز انوار هر روز

به شوق لقایش کنم روز را شب

به امید فردا به شب آورم روز

پناه بر خدا از شب و روز سختی

که بی او به سر آیدم یک شب و روز