ایوان رضا- من به ایوانت بنشینم چو کبوتر

10/ 10/ 1402

من به ایوانت بنشینم چو کبوتر

هی به سامانت بزنم پر چو کبوتر

تو نظر بنمایی از لطف و عنایت

من بچینم دانه ز فضلت چو کبوتر

تو به دامانت بنشان پروانۀ بی پر

تا برآیم بر اوج ملایک مهتر و برتر

کس نباشد چو من ترا چشم بر در

تو کنی به لطف و عنایت لبی تر

من فتاده از عشقت در آذر

تو رهانی جانم از اخگر

تو رضا باشی ز عبد پشیمان

من ترا سمندر چه سمندر